dinsdag 25 mei 2010

Een terug- en vooruitblik, Ding 23

Het 23 Dingen traject dat we de afgelopen maanden hebben doorlopen was interessant op een aantal punten voor mij. Niet zo zeer als het gaat om de dingen an sich (om met Kant te spreken ;) ), al heb ik wel enkele leuke nieuwe dingen ontdekt. Maar dat was al een onderdeel van mijn leven geworden.
Het traject door lopen met al mijn collega's, kijken hoe de een en de ander er op reageren, wat het met ze doet, dat was interessant.De kaders voor het traject zoals het management die had vastgesteld waren naar mijn mening erg vaag. 'Kennismaken met 23 Dingen' was eigenlijk alles wat aan kaders was meegegeven. Nu ben ik langgeleden op de lerarenopleiding eindelooos gedrild in het opstellen van leerdoelen en 'kennismaken met' werd nooit goedgekeurd als een legitiem en toetsbaar doel. Het vergemakkelijkte wel mijn taak als coach, iedere bijdrage, mist het de naam van het ding bevatte, was geslaagd en kon worden afgevinkt.

Ik ging steeds beter begrijpen wat Rob Coers bedoelde met 'spelen' en het belang daarvan binnen het traject. Mogelijk omdat ik voor mezelf dat al steeds deed en anderzijds als 'docent' de doelen wilde zien, bleef lange tijd het belang van deze 'competentie' voor mij onduidelijk. Het Mediacentrum zit in een belangrijke fase waarin feitelijk een groot deel van haar grondvesten opnieuw vormgegeven worden. De compententie 'spelen' oftewel ontdekkend, innoverend, bezig zijn zal daarin erg belangrijk zijn. Dit betekend niet blijven hangen in de 'dingen'. Elk ding kan morgen alweer passé zijn. Waar het om draait is die speelse instelling te behouden of te verwerven waarmee je juist in onze huidige enorm dynamische wereld kunt bewegen. Echter is zo'n competentie, m.n. het houdingsaspect, wel aan te leren? En hoe verhoudt zich daarbij een managementstijl die 'spelen' niet onderkent, maar alles wil vertalen in taken?

De stap na dit (bijna) gelopen traject waarbij maar 60% (coaches meegerekend) van de deelnemers de eindstreep hebben gehaald, is dat de vraag wordt gesteld wat te doen met hetgeen we hebben geleerd uit 23 Dingen. Dat wordt ook weer een interessant traject.

Gezien het magere resultaat van deelnemers die de eindstreep halen, lijkt het me goed als bij volgende trajecten nog beter de doelen, kaders, inzet, facilitering worden doorgesproken met de leidinggevende(n).

Veel lof voor de collega's die lieten zien te beschikken over de '23 Dingen competentie' en zij die tegen alle onzekerheden bij henzelf, faalangsten, tijdgebrek, en meer, toch kans zagen schitterende resultaten op te leveren. Zij zijn de werkelijke 'stuurlui' in deze 23 Dingen transitie.

Mijn favoriete ding? Als ik er een moet kiezen is het wel 'ShowMeWhatsWrong.com'. Een heel handig toepassing, lijkt mij, waarmee je klanten met problemen op een snelle en effectieve manier kunt helpen. Zeker als je het antwoord snel levert m.b.v. bijv. Jing.

Mijn hoop is dat als er maar één aspect is dat wordt meegenomen uit ons 23 Dingen traject, dat alle steun zal krijgen vanuit het management (in werkelijk begrip, in uren en in waardering), dan is het dat het bloggen door de collega's doorgaat. Het stimuleert het verkennen, het 'spelen'. Het is een verbijsterend simpel maar effectief instrument in het kader van het veel geroepen, maar weinig ingevulde, concept kennismanagement. Het kan een basis zijn voor verdere ontwikkelingen, voor het mogelijk vasthouden van de 23 Dingen gedachte.

11 reacties:

23 Dingen 25 mei 2010 om 14:55  

Hoi Erik, hartelijk gedfeliciteerd met het passeren van de 23 Dinge finish. Voor jou een peulenschil, twee vingers in je neus :-)
Ik heb genoten van je berichten en ik zal je zeker blijven volgen, al was het vanwege de vele tips die je ons en mij hebt gegeven. Ook je kritische houding t.a.v. de doelen van 23 Dingen heb ik wel degelijk tot me door laten dringen. En vanuit jouw achtergrond snap ik ook wel wat je bedoelt. Maar als ik goed lees, heb jij de achterliggende gedachte van 23 Dingen inmiddels ook omarms, namelijk het spelend leren en zelfs de spelende organisatie. Ik denk dat Windesheim met jou daarin een prima stimulator heeft.
60% is inderdaad en lage score. Speelt tijd hierin een belangrijke factor? Of zijn er andere motieven om af te haken?

Hoe dank ook, ik dank jou voor je voortdurende inzet als coach en ik zie je tijdens de afsluitingssessie!

Groet,
Rob

Erik 25 mei 2010 om 21:12  

Dank je Rob.
Er zijn, volgens mij, vele redenen geweest voor het afhaken. Tijd was er een van. Ook heel persoonlijke omstandigheden. Het feit dat van ons 'MT' er maar één de eindstreep haalt, is ook een teken aan de wand. ook bij hen zullen allerlei redenen zijn geweest, maar juist in een traject waarbij gesteld wordt dat die belangrijk is en door allen gelopen dient te worden, moet je daarbij als leidinggevende toch het voorbeeld geven. Als je van ieder een inzet van 1 uur in de week vraagt (+ 1 uur eigen tijd), is dat toch niet teveel gevraagd? Ik kan me dus niet vinden in hun keuze om te stoppen.
Wat ik inmiddels heb vernomen over hoe het nu wordt aangepakt bij de TU Delft en ook op andere plaatsen, laat mij ook weer concluderen dat we het als coaches ook weer beter hadden kunnen doen.

Hélène 26 mei 2010 om 12:40  

Hoi buurman Erik, bedankt voor je inspirerende stukken en je enthousiasme. Natuurlijk ook voor je reacties op mijn blog. Als er bij mijn stukjes een reactie zat was het meestal de jouwe. Ik ga in ieder geval door met bloggen! Nu nog het mediacentrum....

Erik 26 mei 2010 om 13:44  

Hoi Hélène, ik ga je aan je woord houden. En, 'het Mediacentrum' moet die gaan bloggen? Mmmm, 'La Mediacentrum, se sont nous'!

aylawin 26 mei 2010 om 15:38  

Je nieuwe lijfspreuk; het Mediacentrum dat zijn wij! Jouw stuk kan ik volledig onderschrijven en ik heb het enorm in jou gewaardeerd dat je ondanks dat de kaders volgens jou niet duidelijk waren je steeds weer waardevolle reacties hebt gegeven op "alle" blogs! En ja het Mediacentrum dat ben ik ook en hoop te blijven spelen!

Marjolein 28 mei 2010 om 11:21  

Walter Cronki (Amerikaanse journalist) heeft ooit een artikel geschreven over de voordelen voor een organisatie die een 'luis in de pels van de baas durven te zijn en een voordeel hebben ten opzichte van organisatie die dit niet hebben. Organisaties zijn er dus bij gebaat om
medewerkers te stimuleren zich deze, ogenschijnlijk vervelende, maar zeer waardevolle eigenschap
eigen te maken. Daarnaast was je een zeer betrokken coach, ook voor de studenten die niet onder jou supervisie stonden! Dank je.

Valeria 31 mei 2010 om 10:09  

Querido coach, muchas felicitaciones por haber alcanzado la marca final de la manera en que lo hiciste. Gracias por haber mantenido (a pesar de lo dificil del proceso) el entusiasmo y el profesionalismo hasta el final.
Y sobretodo por escoger el método adecuado para ayudar a los colegas que tenias bajo tu responsabilidad.

Leer tu blog me ayudó mucho a entender muchas cosas.
Continua siendo tan crítico y abierto a la hora de hablar de lo que l abiblioteca deberia y no hacer.

Gracias de nuevo por tu ayuda y ahora a seguir adelante con este viaje por el conocimiento.

Rika 31 mei 2010 om 15:40  

Hoi Erik,
Heel hartelijk bedankt voor al je positieve feedback op mijn blog. Je gaf altijd een reactie of een tip, ook al was je niet mijn coach. Ik hoop dat je enthousiast alle nieuwe dingen met ons wilt blijven delen. En ik? Ik zal proberen om bij te blijven en te blijven spelen en leren. Bovendien wil ik graag met elkaar nieuwe "dingen" ontdekken en implementeren.

Erik 1 juni 2010 om 07:37  

@Valeria, ik zal me maar niet wagen op je in het spaans te antwoorden. behalve muchas gracias ;) voor je aardige woorden.
Ook alle anderen, dank. Ik ben trots op jullie.

Renata112 2 juni 2010 om 15:24  

Erik, jeszcze raz bardzo dziekuje za twoje prowadzenie, za humor i entuzjazm!!!

Erik 3 juni 2010 om 20:06  

Renata, dziękuję. Był również zapalonym student.

Reis van de Beagle 2009 - 2010

  © Blogger templates 'Neuronic' by Ourblogtemplates.com 2008

Back to TOP